Η Διανομή

Το πιθανότερο είναι πως δεν θα με ρωτήσει κανείς

τι την έκαμα την ψυχή μου.Όμως, εγώ

χρωστώ μιαν απόκριση πριν κλείσω τον έμμετρο

μονόλογό μου.

      Λοιπόν,

την ψυχή μου την έκοψα με  οδυνηρό ψαλίδι σε μικρά

φύλλα,μικρά χαρτιά,αστραπές μικρές

και την μοιράζω στους περαστικούς.

-Νικηφορος Βρεττάκος-   "Η Εκλογη μου"   ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1933-1991

Ρόδα αειθαλή

Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας

βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις

δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια

όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες

όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.

Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν

στα λόγια που έφτασαν έστω αργά

στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας

στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια

στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.

Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή

μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι` αυτές

ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμα τους

ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.

Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Η αντίσταση των γεγονότων», Κέδρος, Αθήνα 2000.

Ἕνας λύκος αἰσθηματίας

Διψάω γι’ ἀγάπη πεινάω γι’ ἀγάπη πονάω γι’ ἀγάπη

Οὐρλιάζω γι’ ἀγάπη πεθαίνω γι’ ἀγάπη ἀλλά

Εἶμαι ὁ λύκος ὁ κακός ὁ λύκος καί δέν γίνεται

Δέν εἶναι δυνατόν τέτοια αἰσθήματα νά ἔχω

Γιατί ἄν τό μάθουνε τά πρόβατα θά πέσουνε νά μέ σπαράξουν

«Λεκτικά τοπία», 1983

Το περιέχον περιεχόμενον

                           -  γ -

Είμαι η λυκοπαγίδα κι είμαι ο λύκοςπου πιάστηκε σ’ αυτή

Κανένας δεν το βλέπει δεν το ξέρει

Ούτε εκείνοι που με χαιρετούν από μακριά

Ούτε αυτοί που μ’ αγκαλιάζουν ή μου σφίγγουνε το χέρι

Τόσο έντεχνα έχω πνίξει μέσα μου το ουρλιαχτό

Του θριάμβου το ουρλιαχτό του πόνου

Κυκλοφορώ ανάμεσά τους μ’ άνεση φορώντας

Το πιο αδιάφορο χαμόγελο το πιο καθημερινό

Ενώ οι δαγκάνες μου χώνονται βαθιά

Όλο και πιο βαθιά μες στα πλευρά μου.

                           (από την ποιητική συλλογή ΤΥΠΟΙ ΗΛΩΝ)

Η φωνή της, στο τηλέφωνο ...

Η φωνή της, στο τηλέφωνο, ήταν τόσο γλυκιά, τόσο ζεστή, τόσο φρέσκια, που του' ρχότανε να φάει το ακουστικό. Τό' φαγε κι ήτανε γλυκό κι αφράτο σαν τσουρέκι. Τώρα, η φωνή της ηχεί, μέσα στα σπλάχνα του, ακόμη πιο γλυκιά, ακόμη πιο ζεστή, ακόμη πιο φρέσκια.

 Αργύρης Χιόνης
 (από την ενότητα “Παίγνια και σάτιρες”)  “Ό,τι περιγράφω με περιγράφει”