Ουρλιαχτά σιωπής

.
Μια κραυγή παρατεταμένη σκοτεινή δίχως ήχο.
Τα συρματοπλέγματα της λογικής παραβιασμένα.
Οι σκέψεις ουσίες τοξικές, ατίθασοι λαθρεπιβάτες
Του μυαλού νεκρώνουν κάθε μου κύτταρο
Προκαλώντας την αποσύνθεση της λογικής.

Χαμένος ιχνηλάτης αναζητώ συνδετήρες σκέψεων,
Αποκομμένος μέσα σε μια σκοτεινή παραλία, βυθίζομαι
Σ’ έναν κόσμο υγρό. Μνήμες κοράλλια ενδόμυχα,
Κυριεύουν το βυθό του νου υπονομεύοντας τη λογική.
Δαιμονικά, Ουρλιαχτά σιωπής, κάπου αλλού φωνές.

Σκέψεις που δραπετεύουν και γίνονται σκιές,
Αλόγιστες επιθυμίες του χθες κι αυτές μέχρι
Το χάραμα. Μετά χάνονται με μιας, όχι στο φως,
Στο αύριο, μαζί με τους περαστικούς μέσα
Σε μια πόλη που τους αναζητά για να τραφεί…